چه تلخه

چه تلخه!

مجبور بشى خودت بزارى برى...

اما دلت باهات نیاد

راستش را بخواهى...

مى دانم!

حسش میکنم، با دیگرى هستى...

باش!

حسادت نمیکنم اصلا...

فلسفه رفتنت همین بود!

اصلا... فلسفه عشق همین است!

به باور من...

عشق انتخاب میکند...

یکى را براى ماندن...

یکى را براى رفتن!

نداشتن...

نبودن...

نخواستن...

در این میان سهم من ماندن و درد کشیدن شد

و سهم تو...

بى خیال شدن و رفتن!

گفتم شکاک نیستم... ولى حسودم!

و حسادت دارم و به عشقش و باور دارم...

که هیچ وقت...

هیچ کس...

مثل من...

عاشقت... نخواهد شد!

واگر عاشق نشد!! بیخیال فلسفه عشق شو...

و برگرد! و بدان!

که یک نفر...

همیشه...

منتظر توست...